Νικολόπουλος, Κωνσταντίνος

(Σμύρνη 1786 – Παρίσι 1841). Λόγιος, ποιητής πατριωτικών στίχων και βιβλιόφιλος. Μαθητής του Βαρδαλάχου και του Λάμπρου Φωτιάδη στο ελληνικό γυμνάσιο του Βουκουρεστίου, θαυμαστής και αργότερα συνεργάτης του Κοραή στο Παρίσι (1806 κ.ε.), ο Ν. ήταν από τους λόγιους εκείνους που η ισόβια πενία δεν τους επέτρεψε να δώσουν όλο το μέτρο των ικανοτήτων τους. Ως υπάλληλος της βιβλιοθήκης του Institut de France, γνωρίστηκε με πολλούς Γάλλους λόγιους και συνεργάστηκε με φιλολογικά και επίκαιρα άρθρα στη Revue Encyclopedique, στον Λόγιο Ερμή, στη Biographie Universelle του Μισό κλπ. Ευθύς μετά την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης δημοσίευσε διάφορα πατριωτικά φυλλάδια: Σάλπισμα ελληνοσωτήριον, Προτροπή πατριωτική προς το γένος των Γραικών, καθώς και σειρά άρθρα στον γαλλικό τύπο για να διαφωτίσει την ξένη κοινή γνώμη περί του ελληνικού ζητήματος. Με το ψευδώνυμο Αγαθόφρων Λακεδαιμόνιος εξέδωσε το περιοδικό Μέλισσα 1819-21, όργανο της κοραϊκής παράταξης, κι αργότερα το περιοδικό Ζεύς Πανελλήνιος 1834-35. Εκτός από το στιχούργημά του Ωδή εις το έαρ (1817), αξιοσημείωτο είναι και το ανέκδοτο πολύστιχο ποίημά του Le chant de Germanos, σε μορφή ορατόριου, μελοποιημένου από τον ίδιο το Ν. και αφιερωμένου στη μνήμη του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Κατά το παράδειγμα του Κοραή, που στάθηκε πάντα πρότυπο στο βίο του, ο N., αν και μισθοσυντήρητος, φιλοδόξησε να προσφέρει μια άρτια βιβλιοθήκη στην ελευθερωμένη πατρίδα. Η ευγενική αυτή φιλοδοξία όμως εξελίχτηκε σε έμμονη ιδέα. Η βιβλιομανία του τον έφερε σε σημείο να παραμελεί εντελώς τον εαυτό του, να κυκλοφορεί ρακένδυτος στο Παρίσι και να αδιαφορεί για την τύχη της άρρωστης και πάμφτωχης μητέρας του. Έτσι μπόρεσε τελικά να καταρτίσει μια πραγματικά σπουδαία βιβλιοθήκη από 40 χιλιάδες τόμους, την οποία προσέφερε το 1838 στο σχολείο της Ανδρίτσαινας, γενέτειρας του πατέρα του.